Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sacris litatis

  • 1 lito

    āvī, ātum, āre
    nec auspicato, nec litato instruunt aciem L — не совершив ни ауспиций, ни жертвоприношения, (военные трибуны) выстраивают войско в боевой порядок
    molā tantum salsā litant, qui non habent tura погов. PM — у кого нет фимиама, тот приносит в жертву муку с солью
    2) давать благоприятное предзнаменование, предвещать благополучный исход ( victima caesa litavit Su)
    3) приносить в жертву (sacris litatis V; l. exta ovis Prp)
    4) посвящать (aliquid alicui SenT etc.)
    7) искупать, мстить ( interitio alicujus poenā adversariorum litata bH)

    Латинско-русский словарь > lito

  • 2 lito

    lĭto, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] trouver les entrailles favorables, sacrifier avec de bons présages, faire un sacrifice agréable aux dieux. [st2]2 [-] donner de bons présages (en parl. de la victime). [st2]3 - tr. et intr. - offrir en sacrifice, immoler. [st2]4 - tr. et intr. - satisfaire, apaiser, exaucer, venger (par un sacrifice).    - egregie litare: obtenir d’heureux présages.    - proxima hostia litatur saepe pulcherrime: avec la victime immolée tout de suite après, on a souvent les plus beaux présages.    - publico gaudio litare: satisfaire à la joie publique.    - sacris litatis (abl. abs.): le sacrifice ayant été heureux.    - litato (abl. absolu au neutre): après avoir obtenu d'heureux présages.
    * * *
    lĭto, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] trouver les entrailles favorables, sacrifier avec de bons présages, faire un sacrifice agréable aux dieux. [st2]2 [-] donner de bons présages (en parl. de la victime). [st2]3 - tr. et intr. - offrir en sacrifice, immoler. [st2]4 - tr. et intr. - satisfaire, apaiser, exaucer, venger (par un sacrifice).    - egregie litare: obtenir d’heureux présages.    - proxima hostia litatur saepe pulcherrime: avec la victime immolée tout de suite après, on a souvent les plus beaux présages.    - publico gaudio litare: satisfaire à la joie publique.    - sacris litatis (abl. abs.): le sacrifice ayant été heureux.    - litato (abl. absolu au neutre): après avoir obtenu d'heureux présages.
    * * *
        Lito, litas, litare: et Litor, litaris, litari, Deponens. Cicero. Impetrer et obtenir par sacrifices ce qu'on demandoit.
    \
        Litare. Plin. iunior. Satisfaire.

    Dictionarium latinogallicum > lito

  • 3 lito

    lĭto, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make an offering which exhibits favorable prognostics, to sacrifice under favorable auspices, to obtain favorable omens.
    I.
    Lit.
    A.
    Neutr.:

    si istuc umquam factum est, tum me Juppiter Faciat, ut semper sacrificem nec umquam litem,

    Plaut. Poen. 2, 41:

    nec auspicato, nec litato instruunt aciem,

    without favorable omens, Liv. 5, 38:

    Manlium egregie litasse,

    id. 8, 9, 1:

    non facile litare,

    id. 27, 23; 29, 10, 6; Suet. Caes. 81;

    curt. 7, 7, 29: impia tam saeve gesturus bella litasti,

    Luc. 7, 171.—Prov.: mola tantum salsa litant, qui non habent tura, i. e. a man can give no more than he has, Plin. praef. § 11.—
    (β).
    With dat.:

    cum pluribus dis immolatur, qui tandem evenit, ut litetur aliis, aliis non litetur,

    Cic. Div. 2, 17, 38:

    litatum est ei deo,

    Plin. 10, 28, 40, § 75.—
    (γ).
    With abl.:

    proximā hostiā litatur saepe pulcherrime,

    Cic. Div. 2, 15, 36; so Plin. 8, 45, 70, § 183:

    humanis hostiis,

    Tac. G. 9.—
    2.
    Of the victim itself, to give a favorable omen, promise a successful event:

    victima Diti patri caesa litavit,

    Suet. Oth. 8; id. Aug. 96:

    non quacunque manu victima caesa litat,

    Mart. 10, 73, 6.—
    3.
    Transf., in gen., to make an offering, offer sacrifice:

    qui hominem immolaverint, exve ejus sanguine litaverint... capite puniuntur,

    Paul. Sent. 5, 23, 16.—
    B.
    Act., to offer acceptably ( poet. and in post-class. prose):

    exta litabat ovis,

    Prop. 4 (5), 1, 24:

    sacra bove,

    Ov. F. 4, 630:

    sacris litatis,

    Verg. A. 4, 50:

    sacris ex more litatis,

    Ov. M. 14, 156:

    Phoebe, tibi enim haec sacra litavi,

    Stat. Th. 10, 338:

    tibi litavi hoc sacrum,

    Luc. 1, 632:

    diis sanguinem humanum,

    Flor. 3, 4, 2:

    hostias,

    Just. 20, 2, 14.—
    II.
    Trop.
    A.
    To bring an offering to, to make atonement to, to propitiate, appease, satisfy:

    litemus Lentulo, parentemus Cethego,

    Cic. Fl. 38, 96:

    publico gaudio,

    Plin. Pan. 52, 4: aliquid poenā, Auct. B. Hisp. 24. — Impers. pass.:

    sanguine quaerendi reditus, animāque litandum Argolicā,

    Verg. A. 2, 118:

    postquam litatum est Ilio Phoebus redit,

    Sen. Agm. 577:

    de alicujus sanguine legibus,

    App. M. 2, p. 132 fin.
    B.
    To devote, consecrate: plura non habui, dolor, tibi quae litarem, Sen. Med. fin.:

    honorem deo,

    Tert. Patient. 10:

    victimam,

    Prud. Cath. 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > lito

  • 4 lito

    lito, āvī, ātum, āre (zu griech. λιτή, die Bitte), I) intr.: A) ein Opfer darbringen, das nach den im Opfertiere gefundenen Zeichen den Göttern angenehm ist und erkennen läßt, daß man ein Unternehmen beginnen darf, also unter günstigen Vorzeichen opfern, günstige Vorzeichen für ein Unternehmen erlangen, 1) eig.: ab collega litatum est, Liv.: Manlium egregie litasse, Liv.: prorsus egregie litatum esse, Curt.: non facile litabant, Liv.: alci deo, Cic.: Lentulo, ein Sühnopfer bringen, Cic.: mit Abl. des Opfers, proximā hostiā litatur saepe pulcherrime, Cic.: animā litandum Argolicā, Verg.: dah. litato (Abl. a bsol.), zB. non auspicato nec litato aciem instruunt, ohne Auspizien und Opfer um gute Zeichen zu befragen, Liv. – Sprichw., molā tantum salsā litant, qui non habent tura, ein Schelm gibt mehr, als er hat, Plin. nat. hist. praef. § 11. – 2) übtr., opfern, ein Opfer bringen, d.i. befriedigen, besänftigen, Genüge tun, m. Dat., publico gaudio, Plin. pan.: legibus, Apul. – B) v. Opfer, eine gute Anzeige geben, einen glücklichen Ausgang versprechen, victima nulla litat, Ov.: victima (Nomin.) litat, Mart.: sacrificio non litante, Suet. – II) tr.: A) glücklich opfern, sacris litatis, Verg.: exta bovis, Prop.: m. Abl. womit? sacra fordā bove, Ov. – B) als Opfer darbringen, 1) eig.: ieiuniorum victimam, Prud. cath. 7, 6. – 2) übtr., gleichs. opfern = widmen, weihen, honorem domino deo, Tert. de patient. 10: plura non habui, dolor, quae tibi litarem, Sen. Med. 1028. – C) durch Opfer usw. besänftigen, 1) eig.: sacris deos, Serv. Verg. Aen. 4, 50: numen hostiis et votis, Amm. 22, 9, 8: numen conceptis verbis, Amm. 29, 1, 31: numen precibus et victimis, Apul. 4, 32 (nach O. Jahns Vermutung). – 2) übtr., sühnen, rächen, ita pridie duorum centurionum interitio hāc adversariorum poenā est litata, Auct. b. Hisp. 24, 6. – Depon. Nbf. litor, ārī, nach Prisc. 18, 152.

    lateinisch-deutsches > lito

  • 5 lito

    lito, āvī, ātum, āre (zu griech. λιτή, die Bitte), I) intr.: A) ein Opfer darbringen, das nach den im Opfertiere gefundenen Zeichen den Göttern angenehm ist und erkennen läßt, daß man ein Unternehmen beginnen darf, also unter günstigen Vorzeichen opfern, günstige Vorzeichen für ein Unternehmen erlangen, 1) eig.: ab collega litatum est, Liv.: Manlium egregie litasse, Liv.: prorsus egregie litatum esse, Curt.: non facile litabant, Liv.: alci deo, Cic.: Lentulo, ein Sühnopfer bringen, Cic.: mit Abl. des Opfers, proximā hostiā litatur saepe pulcherrime, Cic.: animā litandum Argolicā, Verg.: dah. litato (Abl. a bsol.), zB. non auspicato nec litato aciem instruunt, ohne Auspizien und Opfer um gute Zeichen zu befragen, Liv. – Sprichw., molā tantum salsā litant, qui non habent tura, ein Schelm gibt mehr, als er hat, Plin. nat. hist. praef. § 11. – 2) übtr., opfern, ein Opfer bringen, d.i. befriedigen, besänftigen, Genüge tun, m. Dat., publico gaudio, Plin. pan.: legibus, Apul. – B) v. Opfer, eine gute Anzeige geben, einen glücklichen Ausgang versprechen, victima nulla litat, Ov.: victima (Nomin.) litat, Mart.: sacrificio non litante, Suet. – II) tr.: A) glücklich opfern, sacris litatis, Verg.: exta bovis, Prop.: m. Abl. womit? sacra fordā bove, Ov. – B) als Opfer darbringen, 1) eig.: ieiuniorum victimam, Prud. cath. 7, 6. – 2) übtr.,
    ————
    gleichs. opfern = widmen, weihen, honorem domino deo, Tert. de patient. 10: plura non habui, dolor, quae tibi litarem, Sen. Med. 1028. – C) durch Opfer usw. besänftigen, 1) eig.: sacris deos, Serv. Verg. Aen. 4, 50: numen hostiis et votis, Amm. 22, 9, 8: numen conceptis verbis, Amm. 29, 1, 31: numen precibus et victimis, Apul. 4, 32 (nach O. Jahns Vermutung). – 2) übtr., sühnen, rächen, ita pridie duorum centurionum interitio hāc adversariorum poenā est litata, Auct. b. Hisp. 24, 6. – Depon. Nbf. litor, ārī, nach Prisc. 18, 152.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lito

  • 6 litō

        litō āvī, ātus, āre,    to make an acceptable sacrifice, obtain favorable omens: nec auspicato nec litato, without favorable omens, L.: non facile litare, L.: ut litetur (diis) aliis, aliis non litetur: proxumā hostiā litatur saepe pulcherrime: humanis hostiis, Ta.: exta ovis, Pr.: sacra, to perform acceptably, O.: sacris litatis, V.—Of a victim, to give favorable omens: Victima nulla litat, O.—To make atonement, propitiate, appease, satisfy: Lentulo: animā litandum Argolicā, V.
    * * *
    litare, litavi, litatus V
    obtain/give favorable omens from sacrifice; make (acceptable) offering (to)

    Latin-English dictionary > litō

См. также в других словарях:

  • LITARE — est sacrificio facto placâsse Numen, ut auctor est ex aliis Macrob. Sat. l. 3. c. 5. Hinc ad verba illa Virg. Aen. l. 4. v. 5. Tu modo posce Deos veniam, sacrisque litatis, Indulge hospitio Serv. notat, Deos proprie litari dici, non hostias, quod …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»